I am not afraid of storms, for I am learning how to sail my ship!
Ik vergelijk het leven/mijn leven vaak met een zeiltocht op de oceaan.
Dit beeld kreeg ik voor het eerst toen ik tevens ook mijn eerste keer in Ghana was. Het was 2006 en ik had het heel zwaar. Door de malaria profylaxe had ik enorme heimwee, voor mij ongekend, en angstaanvallen. Ik was me ineens intens bewust van het idee dat ik de enige blanke vrouw was in de wijde omgeving en voelde me onveilig. Dit kwam door mijzelf en niet door mijn omgeving. De angsten in mij, opgebouwd in mijn kindertijd, kwamen in alle heftigheid naar buiten. En er waren geen bekende om me heen waar ik mezelf in kon terugvinden.
Hier is het veilig.
Dagelijks trok ik me na een dag werken, op een Ghanese school, terug in mijn eigen kamer bij mijn gastgezin. Dan voelde ik mijn rust langzaam terugkomen. Alsof er buiten een enorme storm woede maar hier binnen alles veilig was. En misschien kwam het door de vorm van het huis, door de veranda die langs het huis liep, of door de balustrade voor mijn kamer langs, maar het voelde alsof ik me terugtrok in mijn kajuit. Als ik ’s nachts droomde zag ik tot in het detail deze kajuit voor me. Ik voelde me er veilig, het was er warm, gezellig, mooi verzorgd en het was een stuk van Mij, de krachtige vrouw die ik ergens wel wist te “zijn”.
Krachtiger dan de dag ervoor.
De volgende ochtend verliet ik mijn kajuit net iets krachtiger dan dat ik er de avond tevoren in was gegaan. Ik leerde steeds beter zeilen op de wind, op de storm. Soms ging ik kopje onder, soms sleepte ik mezelf over het dek terug naar mijn kajuit maar gaande weg kreeg ik er ook lol in.
Ineens ging ik zien hoe álle heftige gebeurtenissen in mijn leven een storm waren. Die ook weer waren gaan liggen, voorbij dreven en succesvol behaald waren. Ook ineens de realisatie dat je die stormen ‘alleen’ doet. In de verte zag ik wel de schepen van anderen, of een vuurtoren die koers gaf. Maar door het rauwe gevoel van pijn ging ik alleen. Ik had loodsen die me ondersteunden, vrienden en vriendinnen, therapeuten en ouders. Maar eenmaal terug in de storm voer ik alleen.
I am not afraid, I was born to do this. ~ Joan of Arc ~
Zo kwamen de belangrijke lessen: IK ben kapitein van mijn schip. IK weet hoe de conditie van mijn schip is. IK weet waar we heen gaan. IK kan dit. IK ben geboren dit schip te varen, koers te zetten, IK weet wat ik doe en IK weet dat ik dit kan…
Inmiddels kan ik in de wildste stormen zeilen. En ben ik zelfs een loods voor anderen. Je mag, bij rustig weer, bij me aanhaken. Een fender ertussen zodat we elkaars schepen niet beschadigen. Ik vertel je mijn levenslessen, mijn struggles en mijn inzichten. Ik luister naar je, ik hoor je, ik zie je. Maar als het gaat stormen dan gaan we zelf de storm door, trossen los. Vaar op eigen zeilen, neem de wind zoals die komt en enjoy the “ride”. Ik zal voorop varen en je mag me volgen als dat god voelt. En ja, ik weet de weg. Maar ga op die momenten niet aan mijn schip hangen en accepteer ook niet dat ze dat bij jou doen. Want dan slaan we tegen elkaar kapot.
Vertrouwen en ondersteuning.
Vertrouw op jouw zeilen, op je bemanning, opdat je weet wat je moet doen. Trek je af en toe terug in de kajuit, voel na wat voor jou goed voelt. Niet wat je dénkt te moeten doen, omdat anderen dat wellicht van je verwachten. Doe enkel wat voor jou goed voelt. Diep van binnen, in die kajuit, weet jij precies welke koers te varen, hoe de zeilen bij te zetten.
Al gauw gaat de storm weer liggen, zo snel als hij kwam zal hij ook weer gaan. Miraculeus is de hemel dan weer strak blauw en kan je op adem komen. In een haven laad je jouw schip weer vol, met proviand, kennis en wijsheid. En in de kajuit reflecteer je: hoe is de conditie van mijn schip, wat heb ik geleerd en vier je successen. Ook deze storm heb je overleeft.
I am not afraid of storms, for I am learning how to sail my ship! ~ Louisa May Alcott ~
Liefs, Femke Joy.
Deze blog is geschreven door Femke Joy Huibers-Saffrie.
Echtgenote van Vincent, stiefmoeder van Sieske (21) moeder van Fedde (8), Sister en boven alles Vrouw. Ik houd van kamp-/haardvuren, een goed boek, chocolade en de Liefde.
Vond je dit inspirerend?
Deel het op social media: