Kweekpotjes en aquaria…
Dit jaar keren we weer bloemenzaadjes bij de supermarkt. Uiteraard plantte we die in de kweekpotjes en verbaasd zagen we na een paar dagen de eerste groene sprietjes tevoorschijn komen. Ik had ook spitskool, van het vorige jaar in een kweekpotje zitten. En ook daar hadden we geluk. Ik vind het heerlijk om zaadjes op te kweken maar nu komt het… Ik heb een hekel aan om potten.
Om potten of klein houden?
Dus enkele weken achtereen stonden de kleine plantjes, met z’n vieren, in een klein kweekpotje. Ze waren inmiddels gestopt met groeien. Ze gingen ook niet dood, want water geven vind ik dan nog wel leuk om te doen.
Na een aantal weken heb ik mezelf bijenkaar geraapt en de vier kleine plantjes in een grote bak gezet. En toen gebeurde er… niets… ze bleven klein. Elke dag ging ik kijken, geen verschil. 1 plantje gaf het op. En de rest bleef klein.
Tot ze na 4 weken ineens gingen groeien. Een zucht van verlichting ontglipte me. Ik voelde me verantwoordelijk voor hun groei. Ik had ze te lang klein gehouden, te lang in een te kleine omgeving gehouden. Ik vertelde het verwondert aan mijn man. En herinnerde ineens mijn schildpadje Tubbie.
Zo gauw Tubbie een grotere bak kreeg begon hij weer te groeien. En ineens voelde ik ook; geven we onze jongeren, onze kinderen de ruimte om te groeien? Of houden we ze klein, beperken we hun omgeving? En wat ook belangrijk is; Gunnen we onszelf.
Onze zoon mag alleen naar het voetbalveldje lopen, in het blok achter ons. Hij heeft een horloge mee zodat hij kan zien hoe laat hij naar huis moet. Zijn omgeving is vergroot en we zien hem letterlijk groeien.
Schildpadden groeien naar hun bak.
En zelf? Ik geef mezelf de ruimte om spannende dingen te doen. Dingen die ik een jaar geleden niet voor mogelijk hield. Vroeger had ik het angstzweet in mijn handen staan bij het schrijven van een blog. Was ik benauwd als ik een social media post deelde. En moest ik niet denken aan het opnemen van een podcast! Maar door mijn omgeving te verruimen, uit mijn comfort zone te stappen en te gaan… groeide ik.
Ga bewust in een grotere pot staan, in een groter aquarium. Houd jezelf en je geliefde niet klein. Geef je wortels de ruimte om uit te groeien. Als je een boom kon zien van top tot teen dan zou je zien dat zijn worstelstelsel even groot en uitgebreid is als de kruin van de boom. We hebben ruimte nodig om te kunnen uitgroeien tot wie we in werkelijkheid, in de kern, al zijn!
Liefs, Femke Joy.
Deze blog is geschreven door Femke Joy Huibers-Saffrie.
Echtgenote van Vincent, stiefmoeder van Sieske (22) moeder van Fedde (9), Sister en boven alles Vrouw. Ik houd van kamp-/haardvuren, een goed boek, chocolade en de Liefde.
Vond je dit inspirerend?
Deel het op social media: